Ekološki otisak je mera uticaja koji čovek ima na prirodu. Izračunava se kao količina prirodnih resursa koju pojedinac, zajednica ili aktivnost troše, kao i količina ugljen-dioksida i drugih otpada koji se proizvode, a zatim se to upoređuje sa sposobnošću Zemlje da regeneriše te resurse i apsorbuje otpade. Ovaj koncept razvili su Mathis Wackernagel i William Rees 1990-ih godina i od tada se koristi za procenu održivosti našeg načina života. Visok ekološki otisak može ukazivati na to da živimo na način koji nije održiv i da prekoračujemo kapacitete prirode, što dovodi do degradacije okoline i iscrpljivanja resursa. Smanjenje ekološkog otiska može biti postignuto kroz promene u potrošnji, efikasnije korišćenje resursa i prelazak na obnovljive izvore energije.
