Optika je grana fizike koja proučava svjetlost i osobine svjetlosti, optičke instrumente, sredstva za poboljšanje vida (optička sočiva), ogledala (geometrijska optika) i talasnu prirodu svjetlosti (fizikalna optika). Postoje dvije glavne grane optike, a to su fizikalna i geometrijska. Fizikalna optika se primarno bavi prirodom i osobinama same svjetlosti, dok se geometrijska optika bavi principima koji omogućavaju stvaranje likova i slike preko sočiva, ogledala, prizmi i drugih instrumenata koji koriste svjetlost. Takođe uključuje optičko procesovanje podataka, koje se sastoji od manipulacije informacija slike nastale preko nekog optičkog sistema.
U početku, pojam optika je bio sinonim za oko i vid. Kasnije, kada su se razvila optička sočiva i drugi instrumenti koji pomažu i poboljšavaju vid, a koji dobijaju ime optički instrumenti, značenje pojma optika se širi na bilo koju primjenu svjetlosti, čak i ako krajnji receptor nije oko nego fizički detektor, kao što je fotoaparat ili televizijska kamera. U 20. vijeku, optičke metode se široko primjenjuju na regione spektra elektromagnetne radijacije koji nisu vidljivi golim okom, kao što su iks-zraci, ultraljubičasti, infracrveni i mikrotalasni radio zraci, te su danas ti regioni uključeni u opštu oblast optike.
Optički instrumenti su ravna, sferna konkavna (udubljena) i sferna konveksna (ispupčena) ogledala, optička sočiva, optičke prizme ili njihove kombinacije kao i složeni optički instrumenti.