Kulturni relativizam je teorijski koncept u antropologiji koji naglašava razumevanje i procenu kulture na njenim sopstvenim osnovama, bez nametanja vrednosti, verovanja ili normi iz druge kulture. Ovaj pristup sugeriše da nijedna kultura nije superiorna u odnosu na drugu i da se kulturne prakse, običaji i verovanja moraju posmatrati u kontekstu društvenih, istorijskih i ekoloških uslova u kojima su nastali. Kulturni relativizam pruža okvir za istraživanje raznolikosti kulturnih izraza, bez osude ili predrasuda.
Ovaj koncept je u suprotnosti s etnocentrizmom, koji podrazumeva ocenjivanje drugih kultura prema standardima sopstvene kulture. Kulturni relativizam se razvija kao reakcija na kolonijalizam i rasizam, koji su često nametali zapadne vrednosti i norme drugim kulturama. Kroz kulturni relativizam, antropolozi nastoje da pruže objektivan pogled na raznolike načine života, omogućavajući im da razumeju unutrašnju logiku i značenje kulturnih praksi koje mogu izgledati strano ili nelogično spoljnim posmatračima.
Kulturni relativizam je, međutim, izazvao debate i kritike. Kritičari ističu da apsolutni kulturni relativizam može voditi do moralnog relativizma, gde se nijedna praksa ne može osuditi, čak i kada uključuje kršenja ljudskih prava. Zbog toga mnogi antropolozi danas teže uravnoteženom pristupu, koji prepoznaje važnost kulturnog relativizma, ali zadržava sposobnost kritičkog sagledavanja i etičkog prosuđivanja.