Ekspresionizam je podjednako književni i likovni pokret. Javio se kao suprotnost prefinjenom, estetizovanom i individualističkom impresionizmu. Htio je da izrazi ono što je primarno, iskonsko u čovjeku. Ekspresionistički umjetnici su nastojali da iskažu značenje[3] emocionalnog iskustva umjesto fizičke stvarnosti. Javlja se u Njemačkoj 1905. godine, kada je grupa umjetnika osnovala drezdensku grupu „Most’’. Kasnije se pojavila grupa „Plavi jahač’’ u Minhenu, a nakon Prvog svjetskog rata, i grupa „Nova stvarnost’’ takođe u Njemačkoj.
Izraz čiji je tvorac najvjerovatnije Hervart Valden, izdavač ekspresionističkog magazina Der Sturm, 1911. godine, a koji se u početku odnosio na sve progresističke umjetničke pravce prije Prvog svjetskog rata, počev od fovizma, kubizma, futurizma, pa sve do prvih apstraktnih eksperimenata. Danas, u likovnoj umjetnosti, taj se pojam odnosi na poseban umjetnički pravac koji je dosegao svoju najvišu tačku razvitka prvih godina 20. vijeka, posebno u Njemačkoj.
Kao reakcija na impresionizam, koji prenosi spoljašnji izgled prirode i svijeta na slikarsko platno, ekspresionisti napuštaju površne stimulacije i iluzije pointilizma, u korist izražavanja unutrašnjeg duha stimulisanog religioznim, socijalnim, ili psihološkim nagonom, pa čak i optimističkim vizijama budućnosti.