Pojam „duh naroda“ (Volksgeist) prvi put je sistematski formulisan od strane nemačkog filozofa Georga Wilhelm Friedricha Hegela, koji je verovao da je razvoj ljudskih društava oblikovan od specifičnih kulturnih, istorijskih i političkih uslova svakog naroda. Prema Hegelovoj filozofiji, duhovni razvoj naroda kroz istoriju predstavlja manifestaciju univerzalnog duha, kroz koji se realizuju opšti principi slobode i racionalnosti. Duh naroda, prema Hegelu, uključuje moralne i pravne norme koje oblikuju društvo i njegovu kolektivnu svest, kao i način na koji pojedinci doživljavaju sebe u okviru tog društva. Koncept duhu naroda postao je centralan u političkoj filozofiji, jer implicira da su društvene i političke institucije oblikovane određenim kulturnim i istorijskim okolnostima, i da se kroz njih manifestuju specifični narodni identiteti.
