Biotehnologija predstavlja primenu bioloških aktivnosti za dobijanje nekog proizvoda ili ostvarivanje nekog procesa, ili „bilo koju drugu tehnološku primenu koja koristi biološke sisteme, žive organizme, ili njihove derivate, za pravljenje ili modifikovanje proizvoda ili procesa za specifičnu primenu“ (UN konvencija o biološkoj raznovrsnosti, čl. 2).[2] U zavisnosti od oruđa i primena, biotehnologija se često preklapa sa (srodnim) poljima bioinženjerstva, biomedicinskog inženjerstva, bioproizvodnje, molekularnog inženjerstva, itd. Ona se deli na:
- tradicionalnu biotehnologiju koja obuhvata oplemenjivanje biljaka i domaćih životinja, korišćenje mikroorganizama za proizvodnju hrane i pića i dr, preradu otpadnih voda, proizvodnju biogasa i sl.
- savremenu biotehnologiju u koju spadaju:
- genetički inženjering
- kloniranje
- inžinjering tkiva
Osnovno pitanje vezano za savremenu biotehnologiju jeste kako racionalno iskoristiti prednosti koje ona pruža, a da se pri tome spreče potencijalne negativne posledice po čoveka i njegovu životnu sredinu.
Čovečanstvo je koristilo biotehnologiju hiljadama godina u poljoprivredi, produkciji hrane, i medicini. Većina izvora smatra da je ovaj termin formirao 1919. godine mađarski inženjer Karolj Ereki. U kasnom 20. i ranom 21. veku, biotehnologija se proširila tako da obuhvata nove i raznovrsne nauke, kao što su genomika, tehnike rekombinovanja gena, primenjena imunologija, i razvoj farmaceutskih terapija i dijagnostičkih testova.