Bamija ili okra (Abelmoschus esculentus), biljka skrivenosemenica iz porodice Malvaceae, red Malvales, iz tropskih i suptropskih krajeva. Životni vek joj je godinu dana. Hermafrodit, čiji su oprašivači (polinatori) pčele.
Dlačice na semenu mahuna mogu biti nadražujuće za neke ljude. Vlakna dobijena iz stabljike služe kao zamena za jutu i stvaranje papira i tekstila. Listovi su dužine oko 20 cm, a cvet je sličan cvetu hibiskusa. Centralni koren raste pravo u zemlju, dok se bočni korenovi uglavnom granaju u površinskom sloju zemljišta. Mlade duguljaste mahune se najčešće beru 5 dana nakon cvetanja.
Reguliše nivo šećera u krvi, pomaže u radu jetre, a pripisuju joj se i afrodizijačka svojstva.
Bamija je alopoliploid neizvesnog porekla. Predloženi prethodnici uključuju Abelmoschus ficulneus, A. tuberculatus i prijavljeni „diploidni“ oblik bamije.[6] Istinski divlje (za razliku od naturalizovanih) populacija nisu poznate sa sigurnošću, a zapadnoafrička sorta je opisana kao kultigen.
Geografsko poreklo bamije je sporno, sa pristalicama južnoazijskog, južnoazijskog, etiopskog i zapadnoafričkog porekla. Egipćani i Mauri iz 12. i 13. veka koristili su arapsku reč za biljku, bamija, što sugeriše da je u Egipat došla iz Arabije, ali ranije je verovatno preneta iz Etiopije u Arabiju. Biljka je možda ušla u jugozapadnu Aziju preko Crvenog mora ili moreuza Bab-el-Mandeb do Arabijskog poluostrva, a ne na sever preko Sahare, ili iz Indije. Jedan od najranijih evropskih izveštaja je ostavio španski Mavar koji je posetio Egipat 1216. godine i opisao biljku koju su gajili lokalni stanovnici koji su jeli nežne, mlade mahune uz obrok. Iz Arabije, biljka se proširila oko obala Sredozemnog mora i na istok.