Aksiom (axioma, gr.) je reč grčkog prekla, i veoma je česta u upotrebi, a u bukvalnom prevodu znači – potraživanje, držati za istinito, odnosno, izraz koji je neosporan i iskaz koji vredi usvojiti. Aksiom predstavlja istinu koja ne treba da se dokazuje i najčešće se upotrebljava kao osnova neke logičke ili matematičke teorije, a kao pojam je zastupljena je i u naukama.
Aksiom u matematici predstavlja iskaz koji se usvaja bez ikakvih dokaza, a matematička teorija se bazira na sistemu aksioma. Mnoge matematičke teorije su aksiomatski definisane, a to su – geometrija, teorija verovatnoće, aritmetika i druge.
Prvi začeci pojavljivanja aksioma u logici potiču još iz vremena Lajbnica, a upotpunjeni su u drugoj polovini 19. veka zahvaljujući Fregenu i Hilbertu. Tokom razvoja modernog vremena, menjao se i smisao aksioma u logici, u kojem se sada tvrdi da se za izbor određenih stavova kao aksioma neke teorije, ne uzima samo stepen njihove očiglednosti, već se za aksiome uzimaju stavovi od kojih se što jednostavnije predstavljaju istiniti iskazi teorije.
Prvi začeci pojavljivanja aksioma u logici potiču još iz vremena Lajbnica, a upotpunjeni su u drugoj polovini 19. veka zahvaljujući Fregenu i Hilbertu. Tokom razvoja modernog vremena, menjao se i smisao aksioma u logici, u kojem se sada tvrdi da se za izbor određenih stavova kao aksioma neke teorije, ne uzima samo stepen njihove očiglednosti, već se za aksiome uzimaju stavovi od kojih se što jednostavnije predstavljaju istiniti iskazi teorije.