Lingvistika (u bukvalnom značenju jezikoslovlje) je naučna studija jezika, i obuhvata analizu jezičke forme, jezičkog značenja, i jezika u kontekstu.
Lingvisti tradicionalno analiziraju ljudski jezik putem proučavanja uzajamnog dejstva glasova i značenja. Fonetika je izučavanje govora i negovornih zvukova, i bavi se njihovim akustičkim i artikulacijskim svojstvima. Izučavanje značenja jezika, s druge strane, bavi se načinom na koji jezici kodiraju relacije između entiteta, svojstava, i drugih aspekata sveta da prenesu, obrade, i dodele značenje, kao i da rukuju i razrešavaju dvosmislenosti. Dok se semantičke studije tipično bave istinskim okolnostima, pragmatika razmatra kako situacioni kontekst utiče na formiranje značenja.
Gramatika je sistem pravila koja se koriste pri produkciji i upotrebi iskaza u datom jeziku. Ta pravila važe za zvuk, kao i značenje, i obuhvataju višekomponentne podskupove pravila, kao što su ona vezana za fonologiju (organizaciju fonetičkog sistema zvukova), morfologiju (formiranje i sastavljanje reči), i sintaksu (formiranje i sastavljanje fraza i rečenica). Moderne teorije koje se bave principima gramatike su uglavnom bazirane na Čomskomjevom okviru generativne gramatike.