Endogamija je kulturna praksa ili društvena norma koja podrazumeva sklapanje brakova unutar određene grupe ili zajednice. Ova praksa može biti zasnovana na različitim faktorima, kao što su religija, etnicitet, kasta, rod, socijalna klasa ili geografska blizina. Endogamija se često koristi kao način da se očuva kulturni, ekonomski ili društveni status grupe, kao i da se zaštite njeni resursi i identitet.
U mnogim tradicionalnim društvima, endogamija je bila ključna za održavanje unutrašnje kohezije i stabilnosti zajednice. Na primer, u nekim religijskim zajednicama, brakovi unutar iste vere su bili neophodni da bi se očuvali religijski običaji i učenja. U kastinskom sistemu, endogamija je igrala ulogu u održavanju društvenih granica i statusa, sprečavajući mešanje različitih društvenih slojeva.
Međutim, praksa endogamije može imati i negativne posledice, kao što su ograničavanje lične slobode u izboru partnera i povećanje genetskog rizika zbog uskog genetskog fonda unutar grupe. Savremeno društvo teži ka većoj otvorenosti i toleranciji prema mešovitim brakovima, što postepeno smanjuje uticaj endogamije kao društvene norme.